Voor inning van schuldvorderingen wordt dikwijls beroep gedaan op een gerechtsdeurwaarder om deze te innen: denk maar aan niet betaalde facturen, parkeerboetes, verkeersboetes, gasboetes enz...
De gerechtsdeurwaarders sturen eerst “een minnelijke invordering“ om betaling te bekomen van het hoofdbedrag, de interesten, maar ze rekenen dan tevens “kwijtings-en inningsrechten“ aan.
De gerechtsdeurwaarders kunnen deze rechten NIET vragen bij een minnelijke invordering.
Ze kunnen deze enkel en alleen vragen als er een vonnis is tussen gekomen en als het vonnis gedwongen moet worden uitgevoerd. Er moet duidelijk voldaan zijn aan deze twee voorwaarden.
Dit werd zo duidelijk geoordeeld in een onuitgegeven vonnis van het Vredegerecht van het kanton Lennik in dato van 28.04.2023 ( AR 23 a 249)
In dit vonnis werd geoordeeld dat:
Innings-en kwijtingsrechten zijn enkel verschuldigd in geval van gedwongen uitvoering van dit vonnis. Het KB van 30 november 1976 genomen in uitvoering van artikel 519 Ger.W. bepaalt het tarief van sommige akten van gerechtsdeurwaarders in burgerlijke en handelszaken maar laat wettelijk niet toe deze ten laste te leggen van de consument. Deze vorderen voor dagvaarding is dan ook in strijd met de wet van 20 december 2002 betreffende de minnelijke invordering van schulden van de consument. Het zijn evenmin gerechtskosten zoals bedoeld in artikel 1018 Ger.W. De gevorderde bedragen van 37,81 euro (kwijtingsrecht), 17,68 euro inningsrecht) en 17,68 euro (kwijtingsrecht op saldo) worden derhalve niet toegekend.
De meeste mensen betalen deze innings- en kwijtingsrechten meestal, om “er van af te zijn“; het gaat dikwijls om kleine bedragen, … maar “vele kleintjes maken een groot“ …
Als het hoofdbedrag en interesten niet betwist worden, betaalt men deze dan het best, maar men betaalt de innings- en kwijtingsrechten niet. Desnoods maakt men op het betalingsbewijs een bijkomende melding: “geen innings-en kwijtingsrechten verschuldigd.“
Comments